Chrzest

Sam Jezus został ochrzczony przez Jana w rzece Jordan w wieku 30 lat, tuż przed rozpoczęciem swojej publicznej działalności, pozostawiając przykład dla swoich naśladowców (Ewangelia Mateusza 3:13-17).

Jezus powiedział swoim uczniom po swoim zmartwychwstaniu, a tuż przed wstąpieniem do nieba, aby poszli i czynili uczniami wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego i ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co On im nakazał (Ewangelia Mateusza 28:18-20).

Uczniowie byli Mu posłuszni i głosili chrzest wraz z ewangelią (Dzieje Apostolskie 2:38).

Kiedy ludzie pokutowali za swoje grzechy i uwierzyli w Jezusa, zostali ochrzczeni w wodzie (Dzieje Apostolskie 2:41; 8:12,38; 9:18; 10:48; 16:15,33; 19:5; 22:16)

Kiedy Jezus nakazywał apostołom chrzcić ludzi, miał na myśli tych, którzy zostali uczniami (Ewangelia Mateusza 28:19). Kiedy Piotr głosił ewangelię w dniu Pięćdziesiątnicy, mówił ludziom, aby pokutowali i przyjęli chrzest (Dzieje Apostolskie 2:38).

Kiedy etiopski eunuch zapytał Filipa, czy może przyjąć chrzest, Filip odpowiedział, że tak, jeśli całym sercem uwierzy w Jezusa (Dzieje Apostolskie 8:37).

Innymi słowy, ludzie, którzy pokutowali za swoje grzechy, uwierzyli w Jezusa jako swojego Zbawiciela powinni przyjąć chrzest w wodzie.

Chociaż sam chrzest nie ma mocy oczyszczenia ani zbawienia od grzechu, jest ważnym krokiem w posłuszeństwie w życiu wierzącego, jako zewnętrzne potwierdzenie doświadczenia zbawienia, które nastąpiło przez decyzję.

Akt zanurzenia i wynurzenia się z wody reprezentuje śmierć naszego dawnego „ja” i odzwierciedla śmierć, pogrzeb i zmartwychwstanie Jezusa.

Kiedy wychodzimy z wody, utożsamiamy się ze zmartwychwstaniem Chrystusa do nowego życia i oznacza to, że jesteśmy teraz nową osobą, mającą w sobie życie Chrystusa (Rzymian 6:3-4). Dokonując tego aktu, pokazujemy, że odtąd chcemy żyć z czystym sumieniem przed Bogiem (1 Piotra 3:21).

Jezus został ochrzczony przez zanurzenie w wodzie. Słowo „chrzcić” pochodzi od greckiego słowa baptizo, które oznacza „zanurzyć lub zanurzyć w wodzie”.

„Gdy Jezus został ochrzczony, wyszedł z wody”. (Ewangelia Mateusza 3:16)

Każdy chrzest w Biblii odbywał się przez zanurzenie pod wodą. Dzieje Apostolskie pokazują nam, że była to norma obowiązująca każdego wierzącego. „…wtedy zarówno Filip, jak i eunuch zeszli do wody i Filip go ochrzcił. Gdy wyszli z wody…” (Dzieje Apostolskie 8:38-39)

Gdy tylko uwierzysz! Nie powinieneś zwlekać. Wierzący w Nowym Testamencie zostali ochrzczeni tego samego dnia. Gdy tylko ktoś zdecyduje się uwierzyć w Chrystusa, może i powinien zostać ochrzczony. (Dzieje 2:41; 8:35-39)

Tylko raz. Jeśli tracimy relację z Paniem Bogiem, możemy wyznać swoje grzechy i uzyskać przebaczenie (1 Jana 1:5-10); ale nie jest konieczne ponowne przyjęcie chrztu.

Chrzest w wodzie jest ostatecznym publicznym świadectwem naszej wiary w Jezusa i Jego zmartwychwstanie. Nie jest to ceremonia religijna, która zmywa nasze grzechy.

Chrzest jest świadomą deklaracją Twojej wiary w Jezusa.

Chrzest wodny powinien nastąpić po świadomej osobistej decyzji o wierze w Jezusa jako Zbawiciela, natomiast chrzest małego dziecka jest decyzją rodziców. Niemowlęta nie mogą podjąć decyzji o swojej wierze. Nawet jeśli zostałeś ochrzczony jako niemowlę, powinieneś przyjąć chrzest, ponieważ nie dokonałeś wtedy świadomego wyboru.